W piątek (13.10.2017r.) byłem gościem porannego programu TVP2 – „Pytanie na śniadanie”. Głównym tematem rozmowy była przemoc w rodzinie. Dzisiaj na moim blogu kilka przemyśleń na temat problemu, o którym rozmawialiśmy w studiu, a także link do samego programu z moim udziałem.
Przeczytaj cały tekst »Mój występ w TVP2 na temat przemocy w rodzinie
Tytułowe pytanie często zadają mi klienci w sprawach karnych. Prawo do odmowy składania wyjaśnień to jedno z podstawowych praw oskarżonego w procesie karnym i wynika z prostej zasady, że nikt nie może być zobowiązany do dostarczania dowodów na swoją niekorzyść. Myślę, że to dość logiczne i nie trzeba tego specjalnie tłumaczyć.
W Polsce obowiązuje zasada domniemania niewinności i to organy ścigania muszą przed Sądem wykazać, że oskarżony jest winny. Sam oskarżony może natomiast zachowywać się w procesie całkowicie biernie i nie może to być podstawa do wyciągania wobec niego żadnych negatywnych konsekwencji. Brzmi to wszystko bardzo fajnie, ale jak to wygląda w praktyce? Czy i kiedy warto odmawiać składania wyjaśnień?
Przeczytaj cały tekst »Czy odmówić składania wyjaśnień? 5 porad pro bono
– Panie Mecenasie, a nie wydaje się panu, że Sąd to jest tak jakby trochę bardziej za nimi niż za nami? – spytał mnie kiedyś klient w sprawie o wykroczenie, w której trzeba było ocenić kto jest bardziej wiarygodny: dwóch umundurowanych policjantów z patrolu czy może grupka zmęczonych życiem zwolenników spożywania alkoholu w miejscach publicznych.
Przeczytaj cały tekst »Policjant zeznał nieprawdę – jak być bardziej wiarygodnym od niego?
No to zaczynamy!
Gramy na wyjeździe – rozprawa odbywała się poza Krakowem. W związku z tym musiałem wcześniej wyjechać, aby stawić się w Sądzie na czas. Byłem punktualnie – czyli jak zwykle w moim przypadku – pewnie z godzinę za wcześnie. Dzięki temu mogłem jednak lepiej przyjrzeć się naszemu przeciwnikowi procesowemu, który również wyczekiwał pod salą rozpraw. To była starsza pani, której danych oczywiście zdradzić mi nie wolno. Na potrzeby tego tekstu nazwę ją panią Jadwigą (imię celowo zmienione). Sprawa karna, jakieś typowe naruszenie nietykalności cielesnej – obrzucenie kamieniami i takie tam. Co ciekawe, pani Jadwiga jest oskarżoną, ale występuje sama i nie korzysta z pomocy obrońcy. My reprezentujemy pokrzywdzonego.
Miałem przeczucie, że będzie ciekawie. Właściwie nie wiem czemu… może dlatego, że starsi ludzie zwykle nie rzucają w innych kamieniami, a tutaj mieliśmy taki właśnie przypadek.
Przeczytaj cały tekst »Opowieść o tym, jak oskarżona kierowała przebiegiem rozprawy