W ostatnim wpisie wytłumaczyłem kogo, zgodnie z prawem, możemy nazywać „nieletnim”. Dzisiaj kilka słów o tym, kiedy nieletni może stanąć przed Sądem rodzinnym w związku ze swoimi czynami.
Zacznę od tego, że nieletni, aby stanąć przed Sądem, wcale nie musi popełnić przestępstwa. To tylko jeden z trzech możliwych scenariuszy.
Demoralizacja
Pierwszy scenariusz jest taki, że nieletni jest zdemoralizowany. Kiedy możemy mówić o takiej sytuacji? Przejawem demoralizacji mogłoby być np. używanie alkoholu przez nieletniego, stosowanie środków odurzających, niewłaściwa postawa wobec osób dorosłych (wyzywanie rodziców bądź nauczycieli, obrażanie innych osób). Aby mówić o demoralizacji zachowanie nieletniego musi jednak cechować się czymś więcej niż zwykłym nieposłuszeństwem. Pod tym pojęciem kryją się bowiem zachowania szczególnie naganne.
Warto pamiętać, że postępowanie w sprawie demoralizacji może być wszczęte względem każdego dziecka do osiągnięcia 18 roku życia. Nie ma przy tym dolnej granicy wieku. Teoretycznie możliwe jest więc postawienie przed Sądem nawet kilkuletniego dziecka, ale w rzeczywistości ten problem dotyczy raczej nastolatków.
Popełnienie czynu karalnego przez nieletniego
Druga sytuacja, kiedy nieletni może stanąć przed Sądem to podejrzenie popełnienia przez niego czynu karalnego (przestępstwa bądź wykroczenia) w wieku między 13 a 17 rokiem życia. Dlaczego przewidziano akurat taką granicę wieku? Jeśli nieletni popełni czyn karalny nie mając jeszcze ukończonych 13 lat, to najprawdopodobniej zostanie wszczęte postępowanie dotyczące jego demoralizacji. Jeśli natomiast nieletni popełni czyn karalny po ukończeniu 17 roku życia, to odpowie już przed Sądem dla „dorosłych” w ramach postępowania karnego.
Wykonywanie środków wychowawczych
Ostatni ze wspomnianych na wstępie artykułu scenariuszy jest taki, że nieletni staje przed Sądem w związku z wykonywaniem wobec niego wcześniej orzeczonych środków wychowawczych lub poprawczych. W tym przypadku, nieletni może być wezwany przed Sąd rodzinny aż do ukończenia 21. roku życia. A zatem mimo, iż taka osoba w świetle prawa jest pełnoletnia, to w dalszym ciągu Sąd rodzinny ma prawo stosować względem niej środki wychowawcze lub poprawcze, jeśli zachodzą ku temu stosowne przesłanki.
W kolejnym wpisie na blogu odpowiem na pytanie – co grozi nieletniemu w przypadku popełnienia przez niego czynu karalnego bądź dopuszczenia się zachowań kwalifikowanych jako demoralizacja?